Kwartje


Ik vond het moeilijk om ervoor uit te komen zo in het openbaar, maar ik acht het mijn plicht ten aanzien van al die mensen die met hetzelfde euvel zijn opgezadeld.
De meeste universele dingen zijn particuliere geheimen omdat niemand ze durft te benoemen. Schaamte is een florerende geheimenfabriek.
Nou goed, laat mij dan die niemand zijn die het benoemt.
Het zat ongeveer zo:
Ik was precies in het goede lichaam geboren, weliswaar een eeuw te vroeg en in een mij totaal vreemd land, maar het ‘voertuig’ bleek perfect geschikt voor mijn missie hier op aarde, er ontbrak niets aan. Geen been te veel, geen oog te weinig, handige handen en een volle accu. Het juiste lichaam voor mij…zou je denken, maar die geest…dat was een heel ander verhaal. Het voelde als de verkeerde geest in het juiste lichaam, die geest zette mij permanent op het verkeerde been.
Die geest dacht lukraak alle kanten op behalve de goede, wat de goede richting dan ook mocht zijn?
Luister, ik hoorde geen stemmen, dat was het probleem niet… het was erger…deze geest zei niets…hij zei mij helemaal niets… hoorde ik maar stemmen dan kon ik tenminste nog een gesprek met ze voeren…
Alsof ze de verkeerde ziel hadden verhuisd en er een vreemde geest stil in mij rondwaarde, een geest die er zo het zijne van dacht.

Op een zekere dag legde ik het voor aan de toiletjuffrouw van het warenhuis voor normale zaken. Ik moest daar toch zijn voor een boodschap.
Ik legde haar het geval voor:
‘Ik heb een vreemde kostganger in mijn bovenkamer, een geest die doet alsof hij ‘Ik’ ben!’
‘Luister’, zei ze rustig, ‘Geest is denkbeeldig, met welke geest neem je die ‘andere geest’ waar?
Eerst kreeg ik er geen vat op haar vraag…met welke geest?? , waar doelde ze op?
Waren er dan twee geesten die in mij rondspookten?
‘Ga nou eerst maar!’, raadde ze mij aan.
Pas onder het plassen viel het kwartje.
De twee geesten die ik mij voorstelde werden natuurlijk beiden waargenomen door…een derde…en die drie geesten werden weer , stapje achteruit, gezien door een vierde, enzovoort, ad infinitum. Talloze geesten werden natuurlijk door deze ene lege geest waargenomen en deze ene geest was hetzelfde in alle mensen!..zo uitgeplast…
Euforisch kwam ik van het toilet af, opgetogen gaf ik twee euro aan de toiletjuffrouw.
‘Voortaan wel even doortrekken, lieve schat!’, riep ze me nog na.
Mijn boodschap was ik achteraf vergeten.

Een lege geest in het juiste lichaam, een kwestie van even doortrekken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *