Ach mensheid, bent u niet de tong in
God’s verdomd donkere mondholte?

proef dan eens dit orale universum
planeten zweven als losse kiezen
die tijd vermalen tot eeuwig heden

deze mondvol wereldruim smaakt
lichtpapillen, amper ‘n tong van stilte
proeft hier geestige betekenissen in

soms boort halfjaarlijkse controle
nog wat zwarte gaatjes in de nacht
opgevuld met kilo’s zwaartekracht

voorlopig nog geen openbaring van
een goddelijk mooi kunstgebit, dit
opperwezen is zelf al ‘n prothese

om de hypothese mee fijn te kauwen
dat er niets is, dan blind vertrouwen