De kennis van de mens is
inmiddels best aanzienlijk
als het topje van de onwetende
ijsberg onder water

Wonderlijk wel, dat deze kennis
van nu vrijwel geen invloed
heeft op het gewoontespoor

De kennis wordt eerder gemeden
als een ijskoud eilandje
bevolkt door consequenties
die niemand kan/wil aanvaarden

Zwemmen we liever in een zee
van onwil & onvermogen?