Tovertong

Het groene kattenoog zag precies of je het goed kon horen,
voor het zover was zong de kat chromatisch door alle frequenties heen. Je luisterde naar het hoorspel ‘Zauberzunge’.
Ene Oskar Bregenz las het voor, hij deed alle stemmen
en achtergrondgeluiden vanuit Rundfunk Beromünster.
Wie het feuilleton schreef werd nooit benoemd bij mijn weten.
Bregenz zag ik veel later pas op televisie met zijn koffer,
waarin hij alle geluiden der wereld bewaarde, de meest gekke voorwerpen, waar hij klanken uit toverde.
Hij werkte bij de film, was ooit begonnen bij de stomme film waar hij tijdens de vertoning in levende lijve het geluid verzorgde.
Gelukkig duurden die voorstellingen niet lang,
maar na zes matinee’s was hij wel afgepeigerd, nat van het zweet.

De verhalen van de Tovertong waren eigenaardig, magisch,
betoverend. Nu kan ik ze niet meer letterlijk oproepen,
soms komen fragmenten op die met elkaar nieuwe verhalen vormen.

Een zo’n verhaal ging over een man die stemmen hoorde.
Zijn psychiater tekende zijn verhalen op en concludeerde
dat het radiouitzendingen waren.
Na onderzoek bleek de met lood gevulde kies van de man als transistor te werken, en dit nog voor de transistor werd uitgevonden!
De kies werd getrokken en men was zeer benieuwd of de
getrokken kies nog radio steeds ontvangst had.
De kies deed niets meer, geen stroom.
De man begon zijn stemmen te missen.
Zijn psychiater schreef hem een radio voor, medicinaal.

Na zo’n verhaal probeerde je in slaap te vallen.
Het was alsof de radiokat met haar raspende tong aan je ziel had gelikt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *