Het kwam te voet
en het ging te paard

alleen als het paard
vertrouwen kon
at het uit je hand
streelde het trouw
jouw manen

hals aan hals
stond je blind
innerlijk te staren
als een kind
verheugd over
het gedragen zijn
door het ongezadelde

het verheugen
op wat dan ook
op het onbekende
op het eenmalige
stapvoets wiste ze
al haar sporen
met haar staart

het onbeteugelde
als het ware
het meest dierbare
ongetemd maar
subliem afgestemd
op het gebied

je was nu volkomen
van de kaart
als een pas
geboren veulen