We wilden nog even ergens heen, gewoon even eruit, naar het aangeharkte natuurreservaat, de weg erheen was versperd. Een routewijziging mondde uit in een file die ons huiswaarts dwong, het was al rond etenstijd, niets eetbaars in huis. We pakten de fiets om iets buiten de deur te eten in het nabijgelegen lintdorp.Toko Bokito, gewoonlijk onze favoriet bleek gesloten, door naar Thai Thai een straat verder, wegens omstandigheden dicht… onze laatste troef: Roti Maribu…pui afgeplakt… faillissement of beursgang? Zo verzeilden we in Pizzaria Pisa. Op elke lege formicatafel stonden enorme scheve torens als zoutvaatjes. De Egyptische menukaart showde zowat alle denkbare fastfoodgerechten in full color, waaronder de huiveringwekkende  ‘Kapsalon’
De zoutvaatjes bleken overbodig, flauw was het niet. We konden voortaan ook gewoon bestellen zei de scooterkoerier. Dat leek ons wel wat: gewoon.