Mijn vader, ook wel Pipa genoemd las nooit geen één boek.
Alleen ‘Het Vrije Volk’ van Herman Wigbolt, een arbeidersroman in feuilletonvorm.
Dat was uiteraard geen boek, maar een krant voor het vrije volk.
Ik moet eigenlijk zeggen ‘Het Fraaie Volk’.
Als het over leuteratuur ging dan kwam onze Pipa uit de hoek:

‘Da’s zeker van William Spreekspier!’

Rotjedammers zijn tuurlijk niet echt boekewurmen, das al gemeen bekend toch?
Die gasten doen het leven liever meteen, zonder gebruiksaanwijzing, nietdan?
Toen ik filosofie begon te lezen ondertitelde de Pipa mijn pogingen met:
‘Je moet niet Søren Kierkegaard!’

Las ik ‘Dorian Gray’ dan was het:
‘Oscar Wilde wel maar hij kon niet!’

Madame Bovary….
‘Doet niet zo Flau Bert!

Wat moest ik zeggen….Ik zeg maar zo, ik zeg maar Nietsje?

‘Zeg heb jij dat boek van die Gore Vidal ergens gezien?’

Mijn diepgewortelde vaccinatie voor leuteratuur komt dus niet zomaar uit de koude grond. De Pipa heeft dat woekergewas vakkundig in onze bestaansgrond gezaaid, daar worden nog dagelijks de vruchten van geplukt.
Waarom werd hij trouwens de Pipa genoemd?
Zou het voortkomen uit de legendarische onwil van Rotterdammers om de dingen gewoon bij hun officiële naam te noemen. Zou het verzet zijn tegen de gevestigde orde
waarmee het Fraaie Volk zich de dingen toe-eigent, eigen maakt?
Straattaal is het taalwapen van het fraaie volk, daarmee roven ze ‘namelijk’ alles terug wat hen is ontnomen.