Werken is een voortzetting van de vakantie, maar dan met andere middelen.
Zijn vergaderingen niet feitelijk georganiseerde groepsvakanties…evenals studiedagen waarin vooral het vakantiegevoel geoefend kan worden? Groepscohesie is daarbij een belangrijk kerndoel. Het delen van vakantiebelevenissen kan inspireren tot volgende reisdoelen waarover men onder het ‘werk’ kan dagdromen bij het copieerapparaat. De werkomgeving zou er daarom ook goed aan doen om de eet-en-drinkgewoontes uit de bezochte landen op het lunchmenu te zetten, zodat de overgang voor de werknemer niet te abrupt is.
Stimuleren om de toeristische kleedgewoonten voort te zetten op de werkvloer kan de vakantiebeleving enorm versterken. Uiteindelijk streeft een technocratische maatschappij niet naar werknemers maar naar toeristen op de werkvloer, gewoon voor een goede onderlinge sfeer, terwijl de robots het werk doen.

‘Maakte de machine de mens tot toerist in zijn eigen leven?’

‘Is een robot niet de ideale butler, een vermeend dienstbare die ongemerkt de dienst gaat uitmaken?’ F. Hildesheim

Het technocratische antwoord is even logisch als meedogenloos:
‘Zolang de mens nog goedkoper is dan de robot zal de robot de mens blijven inzetten om het vuilste werk te doen’