chronologisch
leven wij immer,
immer dit laatste
samen met al wat
nu leeft en sneeft

leven is immer
dit laatste moment
in dit zachte ravijn,
deze vrije val
van levend zijn

het laatste valt
van het scherpst
van de snede,
bodemloos heeft
geen beneden

het blijft vallen
in verbazing dat
dit maar duurt,
bewust van wat
ons zo natuurt