de dingen zijn zo, gelaten
waar men ze ook aantreft,
ze zeggen ongevraagd & vanzelfsprekend…niets
in mensenhanden maken dingen van alles mee
zonder er zelf iets van mee te maken,
ze lijken te verzaken,
merken er zelfs niets van als ze worden gemaakt,
ze hebben geen benul dat ze er ooit nooit zijn geweest.
dingen wensen niets,
ook niet om nu eens met rust te worden gelaten,
ze zijn echt, compromisloos nalatig
dingen laten zich zien,
laten zich alles maar onaangedaan welgevallen,
ook hun eigen vernietiging
met een immer aflatende ijver
laten ze ons maar Babeltaal praten
over hun staat van gelaten heden
dingen weten niet dat ze leeg zijn
onder die dunne huid van buitenkant
waar ze mee ze ons bepronken
het enige wat dingen wel doen is:
stille schaduwen werpen als protest
tegen het licht dat hen kil verhoort
nooit bekennen ze hun medeplichtig-
heid aan ‘t licht dat alles heeft gezien
onbewezen onschuld gaat vrijuit
dingen blijven vrij gelaten