Vanzelfsprekende dingen

Dingen hebben wel een lichaam maar meestal geen mond, geen adem. Ze zeggen niets hardop, ze spreken lichaamstaal. Hun onbewogenheid vraagt om beweging.
Vandaag smeekte de keukentafelstoel met heel zijn wezenloosheid om bezieling. Hij verveelde zich dood aan de keukentafel met zijn drie nutteloze broers.
Omdat ik geen tijd had om hem te bezielen zette ik als troost de dode boodschappentas op zijn zitting, bij wijze van gezelschap. Dat hij vaderlijke gevoelens koesterde voor die tas was mij al eerder opgevallen. De boodschappentas zat als een opgelaten kind bij hem op schoot, verlegen met de situatie. Om hun band te versterken besloot ik de oude kranten in de tas te doen, die zwaarte vond de stoel hartverwarmend. Gewicht voelt aan als aandacht, ik weet dat van de tafel die het ook heerlijk vindt als er een zware vaas met bloemen op haar wordt geplaatst. Ik hield de stoel bij de leuning vast zodat zijn koele rug wat warmer werd door mijn handen en mijn handen koeler. Warmteafgifte en het schenken van koelte is zeer intieme lichaamstaal.
De tas voelde zich heel wat nu ze gevuld was, ze keek opeens schamper naar de vuilnisbak die overigens eveneens goed gevuld was, weliswaar met afval maar toch…
Kennelijk vond zij dat het oude nieuws waar zij mee was opgevuld van een hoger nivo was dan het ongeletterde huisafval. De afvalzak had geen boodschap aan de verwaande tas. Zoals bekend is negeren ook communicatie. Er gaat een grote erkenning vanuit als men moeite doet om je niet te zien. Ik voelde waardering voor de ruimhartigheid van de afvalzak, hij is mij dierbaar. Om hem te belonen besloot ik hem te sluiten en weg te gooien, het hoogtepunt in het leven van een zak. Ach, wat genoot hij van het afhechten met dat wit geplastificeerde ijzerdraadje, zich verheugend op die gezellige reünie straks in de container.
Stel je toch eens voor een roman van alleen maar lichaamstaal, begeesterde dingen.
Het deed mij vandaag pijn om het oud papier weg te brengen, ook dingen kunnen je verwijtend aankijken. Soms moet je hard zijn, halfzachten zijn er al genoeg.

One thought on “Vanzelfsprekende dingen

  1. Wat een rijkdom om de dag mee te beginnen met een lach door dit enige verhaal. Hartelijk dank. En ik maar mijn hele leven denken dat ik was behept met veel fantasie. Ik kan nog heel veel leren!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *