Compliment aan het onverdienstelijke

Als niet weten een bonte veer was
in de kale kont van ‘t mysterie
dan was je als mens al gauw
een rijkbevederde onbenul
je lulde als kop zonder kip
al je onwetendheden samen
die gaven je sterke vleugels
je zou je een adelaar wanen
vliegklaar voor vertrek
naar hogere ijle luchtlagen
van de zwevende hemelen
om daar moeiteloos te zeilen
hoog boven de schuwe prooi
van de geheime kennis
zou je daar ooit van proeven
veer voor veer zou neerdwarrelen

maar niet weten is
van nature veerloos

en mysterie leeft
voort zonder kont

als ei heb je daar
alles aan te danken