Mijn voorstellingsvermogen is even absurd als beperkt.
De werkelijkheid is gelukkig onbeperkt absurd, een welkome aanvulling.
Zo kan ik mij niet voorstellen dat A.H hetzelfde ‘succes’ zou hebben gehad zonder die hypnotiserende snor.
Het is een snor uit duizenden te herkennen door de huiver die hij opwekt.
Iedereen kent wel het verschijnsel iemand te zien spreken en te worden afgeleid door een futiele uiterlijkheid, rare schoenen, afwijkend kapsel, een oog dat een andere kleur heeft, een vlek op de chique stropdas..
Je wordt zo gebiologeerd door het object dat de woorden totaal langs je heen gaan.
Wie zwijgt stemt toe, wie niets heeft gehoord wordt zonder te weten tot medeplichtige gemaakt.
Zoiets moet de massa ook bij de orerende A.H hebben ervaren, massahypnose.
De snor als het antwoord op alles, volg de snor!
Het is opmerkelijk dat onderzoek heeft blootgelegd waar wij H’s snor aan te danken hebben: aan het gasmasker.
Als dienstplichtige droeg A nog een deprimerende Pruissische hangsnor.
Toen hij een nieuw gasmasker moest passen zat er niets anders op dan zijn snor rigoureus af te punten voor een perfecte pasvorm.
Zo kreeg de hangsnor de vorm van een vierkante punt, die zei:
‘Zo is het en niet anders, punt!’
Snorloos sneuvelen was uiteraard geen optie.
De snor reguleert en maskeert het angstzweet van de militair. Een camouflagepantser voor de bovenlip.

Beharing jaagt de vijand angst aan, het verlamt de vijand als een konijn die in het zoeklicht kijkt.
Dat A.H een heel volk wist te hypnotiseren met zijn snor zou onaanvaardbaar banaal zijn.
De geschiedenis van wapenfeiten is nu eenmaal onaanvaardbaar banaal en absurd.
Mechanische herhaling is een van peilers van de humor, geschiedenis voorziet overvloedig in voorbeelden van stompzinnige herhaling, zoveel dat het de humor tragisch maakt.

De snor als dader is natuurlijk absurd, de drager is verantwoordelijk voor wat zijn snor teweegbrengt.
A.H zou zeggen dat hij het nooit heeft geweten hoe invloedrijk een snor kon zijn, hij zou geschokt zijn door de geweldadigheid van zoiets onschuldigs.

Na H’s dood is zijn snor een eigen leven gaan leiden, zelfs zonder H leeft zijn snor voort, getekend op krantenfoto’s,
op affiches, zo wordt een politiek punt gemaakt.