Het geheugen is niet meer van vroeger…
Verdwaalde sporen lijken uitgewist…
Waar ging je…waar ga je?
Daar ga je al…
Men schijnt voor zichzelf slechts een schim
van wat zich ooit dacht te moeten worden
Of je ooit weer de oude wordt…
Is dat te hopen?
Wat is erger…‘n nieuwe weg
van de verse vreemdeling ingeslagen
of blijven vragen naar de bekende weg?
Dat verse vreemde zou een soort
van wedergeboorte betekenen
Een buitenkansje om te wagen?
Elke dag begint als een kruispunt
van wegen, vol rotondes, talloze afslagen…
Het onzichtbare geschep van de hersenen
legt elke dag weer nieuwe wegen aan
Alleen moet een nieuwe weg wel worden begaan
om gaandeweg te bestaan
Waar men gaat of denkt te gaan ontstaat een pad
stap voor stap
Men kapt zich een weg door het woud
door met alle bekende wegen te kappen
Wie of wat ben je dan nog gaande weg?
Gaande weg…mooi gezegd.