Verhuisspul

Ontwakend in dit vreemde bed, ruik ik het al…ik vraag mij met bonzend hart af in welk lichaam ik nu weer ben aangeland of moet ik zeggen ingedaald? Tastend naast het bed vinden ‘mijn’ vingers een snoer met een schakelaar…en er was licht…’mijn’ ogen wennen langzaam aan de omgeving…wat zien deze ogen slecht…ergens moet een bril liggen! Zie je wel, ik voel wat liggen op het nachtkastje…dat ziet beter.
Het is zondag 29 maart, 2015 kwart over acht…lees ik in het medische logboek op het nachtkastje. Even blader ik door de vorige pagina’s van het logboek dat patiënten van dit virus verzocht is om bij te houden. Men weet nog steeds niet wat dit is. Zo gaat het nu al bijna een jaar, deze spontane nachtelijke lichaamsruil, het went niet.
Na het inslapen lijkt je geest -of hoe je het ook moet noemen-zich los te weken van je lichaam om zich vervolgens in een ander volkomen vreemd lichaam te begeven, een lichaam dat eveneens besmet is door deze onbekende aandoening.
Hoe vaker het gebeurd is hoe makkelijker het vel wordt verlaten, alsof er geen kleefkracht meer aan zit.
Het lijkt wel een stoelendans met lichamen, buitengewoon vermoeiend aldus alle getuigenverklaringen in het logboek.
De familieleden zijn uiteraard allemaal ingelicht door de medische staf die dit onderzoek leidt. Zodat ze niet schrikken als hun dierbare zich plots vreemd gedraagt of vreemde dingen zegt in hun verdwaalde toestand. Gelukkig keren ze regelmatig terug in hun ‘eigen’ lichaam, wat dat dan ook mag zijn.
Na zoveel ‘zielsverhuizingen’ weet je vaak niet meer precies wat van jou is, een begrijpelijk bijverschijnsel.
Sceptische medici beweren dat het slechts denkbeeldig is, maar dan collectief denkbeeldig en synchroon, als in een verhevigde droom…wellicht een gevolg van overdreven empathie of overidentificatie?
Ermee leren leven is hun recept tegen iedere kwaal.
Je kunt niet wachten tot het weer bedtijd is, snel inslapen en dan maar hopen dat je weer in je oude vertrouwde voertuig terechtkomt. Al bespeur je wel vagelijk dat er ‘iemand anders’ in heeft rondgespookt.
Ach, misschien zijn al die iemanden wel van één hetzelfde ontastbare spul?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *