Wortels zoeken van nature
naar een diepste duisternis
naar een diepste duisternis
stil tasten ze zich moedwillig
een weg naar ‘t allerdonkerste
met welk oog bespeuren zij
ondergrondse mineralen?
met proevende wortelpapillen,
ruikende haarworteltjes?
met wat weten ze hun wensen,
met wat mijden ze ‘t onwenselijke?
zijn wortels onzichtbare bloesems
van tastgroeiende intelligentie?
werkzaam in het verborgene
dienstbaar aan de bloeiwijze
waarom zou menselijke natuur
niet zulke wortelstelsels hebben
die diep doordringen in onze
meest intieme bestaansgrond
waarin ze onzichtbaar verkent,
dienstbaar is voor welke vrucht?
Prachtige gedicht, Frank!
Liefs,
Marjolein