Hoe komt het?
Dat blijft telkens weer de vraag…
Het komt altijd door de oorzaak.
Zo simpel is het…ja toch?
Punt is alleen dat de oorzaak nooit alleen op visite komt.
Hij neemt altijd minimaal 1 medeplichtige mee die brutaal zijn benen op het salontafeltje legt.
En deze medeplichtige heeft weer een handlanger bij zich die onbeschoft veel taart eet en uitdeelt aan de omstandigheden die gelegenheid boden.
Er komt een kettingreactie van collaborateurs op gang die stuk voor stuk directe of indirecte verantwoordelijkheid opeisen alsof het om een aanslag van een bevrijdingsleger gaat.
Daar gaat je gezellige feestje om de verjaardag van de gevonden oorzaak te vieren.
De ongenode gasten maken er een puinhoop van, trekken slingers van de muur, vechten elkaar de tent uit om in het middelpunt van de aandacht te komen.
Er zit niks anders op dan ze beleefd je huis uit te gooien.
Daar zit je dan, oorzaakloos te zijn met hoe het nu eenmaal is zoals het is…onverklaarbaar.

Je verklaart plechtig om nooit meer de oorzaak te vieren.