Het wassen van de olifant. Matthijs Röling

wat een geluk

om je olifantje te kunnen wassen

in plaats van dat metaforische varkentje

je gaat naar de rivieroever

met je vrienden en je grootste grijze vriend

nooit had je zoveel vriend ineens

‘Niet te hard boenen daar,

waar ik niet bij kan’ ,zegt de grijze

‘dat kietelt zo ondraaglijk goddelijk’

als dank speelt hij trompet

voor al wat naakt is