Aanraaktaal

De jonge lieve hond heeft grote oren,
ze luistert zo goed & graag
maar doet niet wat je zegt
behalve als je vraagt
naar de bekende weg,
dan loopt ze volgens eigen plan vooruit
en als ze dan toevallig komt,
dat je voor de vorm nog even fluit.
Zo richt een baas zichzelf af.
Bevelen achteraf reken je ook goed.

Je koestert haar weerbarstig temperament
vanwege die heel eigen wilde agenda (analfabetisch),
waar hele andere geurgedreven prioriteiten spelen…zoals:

1) valt er, waar dan ook, nog iets kauwbaars
in te pikken om te bikken of kapot te bijten dat het kraakt?
2) hoe krijg ik de baas zo gek dat ie
aan mijn knuffelprooi gaat trekken?
3) valt er hier nog ergens een leeg gat op te graven?
4) zijn er in dit windje nog geheime geurberichten op te snuiven?
5) zijn er nog vliegen te vangen bij gebrek aan grote prooien?

Pas als ik mijn wijsvingers in haar oren stop en kriebel,
luistert ze
wordt ze als was.

Ze verstaat aanraaktaal,
nu verslapt ze in overgave,

haar weerbarst dooit
onvoorwaardelijk
als haar kop
zich in mijn handen geeft.

Daarna begint ze verwoed mijn wijsvingers aflikken.
Om te proeven hoe goed luisteren smaakt?

One thought on “Aanraaktaal

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *