De wens naar totale controle maakt het spel kapot.
Het spel ontaardt in; wie het best bedriegt wint.
De mens is een matchfixer. Kun je niet winnen dan slik je doping.
Wie de beste doping slikt (de niet aantoonbare)
is de absolute winnaar. Kenianen worden in doping geboren,
ze leven in permanente hoogtestage.

Als FC Schatrijk de beste spelers koopt wint het elke wedstrijd en is het wachten op de genenkwekerij in Kenia die de beste sportgenen verhandelt aan de hoogste bieder, wederom zal FC Schatrijk alle prijzen winnen.

De beste mop die ik ooit hoorde is ‘handel zonder voorkennis’, deze financiële sport wordt op de beursvloer gespeeld. Onbedoelde humor is de beste, hoewel hier wel een cynisch luchtje aan zit.
Handel met voorkennis zou verboden zijn, als het te controleren was.

Hoe simpel is het om (ontraceerbaar) voorkennis te delen en uiteraard de winst daarvan te delen.
De menselijke geest is uitgerust met de beste sjoemelsoftware, het is niet meer dan logisch dat de mens alle sjoemelsoftware heeft geprogrammeerd.

De volgende logische fase is dat sjoemelsoftware betere sjoemelsoftware ontwikkelt.

Ziekte wordt nu ook als sport benaderd. Opgeven is geen optie, dan geef je toe dat je een verliezer bent. Het leven is een wedstrijd.
Neem alle doping die er is om de dood te verslaan, al is het voor een paar maanden. Dan sterf je toch als winnaar.

Wat wil je: winstgarantie of spelen?