Voorvaders

Mijn grootvaders heb ik nooit ontmoet, laat staan gekend.
Dat maakte ze lange tijd legendarisch. Hoe minder je van ze weet hoe meer ruimte om invulling geven aan dergelijke voorvaders. Als kind koester je levendige herinneringen
aan hun piratenverleden of hun reputatie als ontdekkingsreiziger, als Jules Verne-achtige uitvinder… Een lege erfenis is wellicht de mooiste, de verbeelding kan nog alle kanten op.

Later hoor je uit matig ingelichte kringen dat opa aannemer was die alles moest aannemen om zijn grote gezin te onderhouden. Hij naaide onderbroekjes op de handnaaimachine voor zijn vele dochters van oude meelzakken, met het merk nog goed leesbaar in het kruis. Zo herkende de gymleraar dat de meisjes van één familie waren.
De andere grootvader was erkend huistiran, die zelfs in het oudemannenhuis nog de scepter zwaaide toen hij daar de eerste televisie inbracht. Als alleenheerser bepaalde hij of het ding aan of uit ging, harder of zachter moest. Hij wist te verdrinken in een ondiepe vijver midden in een stadspark. Een klassieke tragedie zonder catharsis.

Wat zouden voorvaders zich verbeelden over een kleinzoon die ze nooit gekend hebben? De verbeelding is een tv die lukraak zapt tussen alle kanalen, zonder geluid.. We ondertitelen zelf, proberen met een voice-over een helende duiding te geven aan de losse fragmenten. Het verhaal is rond maar de werkelijkheid blijft altijd open.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *