Er lag een lichaam in mijn bed.
Het was leeg en kennelijk
onlangs verlaten…handwarm.
Het lag daar maar te liggen…
Er was in de verste verte
niemand te zien.
Er lag een lichaam in mijn bed.
Het was leeg en kennelijk
onlangs verlaten…handwarm.
Het lag daar maar te liggen…
Er was in de verste verte
niemand te zien.
Wilde niemand ‘t lijf hebben?
Ik ben er maar in gekropen.
Het paste wonderwel,
al rook het wel
vreemd vertrouwd
naar ‘n vorige bewoner.
Ha ha ha! Die ervaring heb ik soms ook overdag: van wie is toch dat lichaam hier? Dat hangt hier maar een beetje rond en dat doet maar wat het niet laten kan… Zit ik er nou in, of sta ik erbuiten? Of allebei tegelijk? Zeer wonderlijk.