Woggelflans

Als je niets doet, kijken dingen je dwingend aan.
Willen ze dat je bezit van ze neemt?
Ze lijken diep beledigd als je ze links laat liggen.

Lees mij! , verzoekt het ene boek na het andere.
Hanteer mij , jammert een werkloze hamer.
Sla mij recht , smeekt een krom spijkertje.

De dingen eisen onze energie op als het kan,
vampierachtig zuigen ze ons leeg.
Nooit geven ze gestolen energie terug.

Was mij af! , eist het vuile bord.
Schop mij nou! , mokt de voetbal.
Zet mij aan of uit! , klaagt de radio, maar doe iets!

Je doet niets in de beleving van de dingen.
Hun betekenis sterft af zonder gebruik.
Wie weet nog wat een Woggelflans is?

Schrijf mij leeg, zegt de pen.
Kijk naar mij, dreint het mobieltje.
Steek mij aan, vraagt de kaars.

Dingen, door mensen gek gemaakt,
verwend en aandachtsverslaafd,
parasieten op onze bestaansgrond.

Gebruik mij , zegt het voorwerp.
Ik ben niet voor niets ontworpen,
onderworpen aan menselijke willekeur.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *