IJzervogel Wunk was gaan vissen naar het felbegeerde zaad.
Het zaad dat hoog vloog door de windhemel die eigenlijk een zee van ruimte was,een droge plas als het niet regende.
Wunk woonde aan het water in een puntdakig huis met een hoge dunk.

Zijn hengel stond op de weerspiegeling van het water.
Plots had de hengel beet, een hele tros gevleugeld zaad.
Wunk staarde echter heel de andere kant op, verzonken in mijmering.
Mijmering, een oud woord voor horizon dat helaas in onbruik is geraakt.