Zoekmachine

We hadden iets gevonden,
of had het ons op bestaan betrapt?
Geen benul wat het was…
dat hield ruimte open
voor een leegte
waar nog niets bepaald…

De moeiteloos gevonden zoekmachine
vertelde ons algoritmisch wat het was…
met terugwerkende kracht
was het gewoon
zus of zogenaamd.

Alle lege gelegenheid leek opgelost
in de naam van het gevondene,
maar boven verwachting groeide
de namelijke onthulling als een plantje
dat wortelde in de aarde van verlangen
met blaadjes van verheuging
in de zon van warme aandacht…

Wie weet of er bloesem…
of welke vrucht zal…?
Van de dode dingen die zich in jou planten
weet je nooit de bloeiwijze
weet je nooit welke vrucht ze gaan dragen.
Dit niet weten is de smaak van bestaansgrond,
het zogenaamde weten zijn slechts de schillen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *