Nuland, de Vis van water slaapt op de bodem van het Zondermeer en ziet in haar heldere droom Wiemand, de vogel van lucht, hemels rustend op een wolk…
Zo ruimhartig is het wezen van leegte dat gelegenheden schept voor deze open oogdromen.
Onderwijl gaat de nacht van licht schuil achter de steen van stilte. De lichtnacht is zowel schuchter als doortastend al naar gelang de stenen stilte dat vereist. Desnoods plukt nacht de bloem van geur als dat een zucht van verlichting geeft, maar in dit geval voldoet schuchter.
De vis van water gaapt in haar droom en lost spoorloos op in het Zondermeer. Wiemand, als vogel van lucht ontwaakt daar hoog op de wolk en ziet verwonderd neer op het enorme visachtige water. Zo’n grote vis van water is echt ongekend,
zelfs voor een vogel van lucht, die toch evenmin klein is te noemen.
Dit alles speelt zich in het zijn van benul.