Op de straat voor het afgeschilderde bushokje staat nog maandenlang het woord NAT gekalkt. De verf is allang droog.
De graffiti is onder het grijs weggeschminkt.
Er stond;
‘Vergeet de wereld, begin bij je zelf’
niet gesigneerd, niet geautoriseerd.
Later die dag zag ik een transparante vlag wapperen, kleurloos doorzichtig als glas.
Ik weet niet meer waar, wellicht droomde ik het.
Ja, dat zal het zijn geweest.
De lucide droom is de vlag die elke aardse lading dekt.
Wat is een vlag als de wind is gaan liggen?
‘Wat is een vlag als de wind is gaan liggen?’
En dat terwijl ik naar de madrigalen van Monteverdi luister.